Plexi, poliwęglan lity oraz PET-G, to płyty z tworzyw sztucznych, które – mimo istotnych podobieństw wizualnych – mają odmienne parametry techniczne. Zanim zdecydujesz się na wybór konkretnego tworzywa, porównaj właściwości polimerów i określ, które cechy fizyczne mają kluczowe znaczenie w realizacji projektu.
Plexi, poliwęglan czy PET-G – podobieństwa
Szkło akrylowe, poliwęglan lity i PET-G, to transparentne i twarde materiały, których przezroczystość jest podobna do szkła. Wszystkie trzy tworzywa sztuczne mogą być poddawane obróbce termicznej, przy czym poliwęglan jest o wiele bardziej wymagający niż plexi. Każde z nich może być odporne na promieniowanie UV, o ile producent zastosuje specjalną warstwę anty-UV. Tylko plexi jest odporne na promienie UV z natury. Wszelkie podobieństwa opierają się zatem na kwestiach wizualnych.
Co zatem wybrać – PETG, plexi, poliwęglan? Różnice między nimi dadzą istotne wskazówki i pozwolą stwierdzić, które z wymienionych tworzyw sztucznych najlepiej sprawdzi się do realizacji projektu.
Czytaj także: Płyty PET-G – właściwości
Poliwęglan lity, PET-G a plexi – różnice
Plexi to tworzywo, które można łatwo formować w różne kształty. Z tego względu jest powszechnie wykorzystywana do produkcji osłon i elementów zabezpieczających części mechaniczne. PET-G ma podobne właściwości, ale charakteryzuje się gorszymi parametrami optycznymi. Wprawdzie wszystkie polimery mają wysoki współczynnik przepuszczalności światła, ale nie bez powodu to właśnie plexi jest nazywana szkłem akrylowym. Jej przezroczystość kształtuje się na poziomie 92%. W przypadku poliwęglanu litego oraz PET-G wartości te są niższe, a dodatkowo zależne od grubości materiału. Przykładowo, arkusze 3-milimetrowe zapewniają przezierność na poziomie 90%, ale każdy kolejny milimetr obniża je o kilka procent.
Różnice pojawiają się także na poziomie właściwości mechanicznych. PET-G ma najwyższy wskaźnik udarności. Równie dobre wyniki osiąga poliwęglan lity, który jest 25-krotnie bardziej odporny na zbicie niż szkło. Plexi zajmuje natomiast ostatnią pozycję, niemniej jej wytrzymałość na stłuczenia wciąż pozostaje 10-krotnie lepsza niż wskaźniki dla szkła. Płyty poliestrowe PET-G charakteryzują się również dużą wytrzymałością na rozciąganie. Jeżeli zaś chodzi o współczynnik sprężystości podłużnej czy wytrzymałość na ściskanie zdecydowanie wygrywa plexi.
Gdzie stosować te trzy materiały?
Właściwości poliwęglanu litego sprawiają, że znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie potrzebna jest wysoka odporność ogniowa. Pod wpływem otwartego płomienia płyty z poliwęglanu zaczną się wprawdzie topić, niemniej materiał jest samogasnący, co oznacza, że po odseparowaniu od źródła ognia nie będzie się dalej palił. W trakcie topnienia i spalania nie dochodzi także do utleniania szkodliwych związków, dlatego tworzywo znajduje szerokie zastosowanie w wielu zakładach produkcyjnych oraz miejscach szczególnie narażonych na wybuch pożaru.
A jak wygląda sprawa z plexi? Płyty ze szkła akrylowego należą do materiałów palnych, co jest kluczowe dla inwestorów poszukujących materiałów do zastosowań przemysłowych. Właściwości plexiglass, na czele ze wspomnianą przezroczystością, sprawiają, że jest powszechnie wykorzystywane do produkcji elementów dekoracyjnych i ekspozycyjnych, gablot, materiałów reklamowych oraz akcesoriów meblowych. Plexi to tworzywo podatne na gięcie, które łatwo poddaje się obróbce, co pozwala na uformowanie dowolnych kształtów.
Jeżeli zaś chodzi o PET-G materiał charakteryzuje się najwyższą odpornością na ścieranie, dzięki czemu może być wykorzystany w budownictwie, przemyśle, a także... branży przetwórstwa spożywczego. Atestowane płyty poliestrowe są bezpieczne w kontakcie z żywnością i często pełnią funkcję separatorów w ladach chłodniczych oraz ekspozycji produktów spożywczych.
Podsumowanie
Jeżeli chcesz mieć pewność, że wybrałeś materiał dopasowany do specyfiki Twojej inwestycji, skorzystaj z naszego porównania właściwości plexi i poliwęglanu. Materiały, które na pierwszy rzut oka spełniają Twoje oczekiwania, mogą nie podołać wymogom technicznym i nie zagwarantować wymaganej funkcjonalności konstrukcji. Podejmuj decyzję w oparcie o specyfikę projektu, a nie z myślą o pozornych oszczędnościach.